Nasıl anlatsam bilmiyorum ama şunu rahatlıkla söyleyebilirim müthişti,çok beğendim ve yine çok ağladım.Ve sonra farkettim ki son yazdığım postların tamamında ben ağladığımı yazıyorum.Bilmiyorum benim duygusal bir dönemim mi yoksa seçtiklerim mi tesadüfü olarak hep duygusal hep içe dokunan şeyler çıkıyor çözemedim.Kitap okuyorum ağlıyorum ,film izliyorum ağlıyorum.Ama özellikle seçmediğim ve çoğu listeye aldığım kitap ve film hakkında fikrim olmamasına bakılırsa bu ara bol süpriz ve gözyaşı var aktivitelerim arasında:(
Mesala bu filmi, hint filmi ve çok güzel övgüleri dışında bir bilgim olmadan listeye almıştım.İzleyince hakkında ne az şey bildiğimi farkettim.
Benim için süpriz oldu ama Khan 'ın asperger sendromlu biri olduğunu söyleyim size.Ve beni boğazımda yumru ile seyretmek zorunda bırakan sahneleri anlatayım hemen.
Khan ve annesinin sevgileri ,sohbetleri ve en çok Khan'a iki çeşit insan vardır, iyi ya da kötü diye basit ama çok şey anlatan resmi yaptığı sahne müthişti benim için.
Aşık olduğu kadın için yaptıkları ,söyledikleri ama en çok da oğlu için kilisede söylediği sözler oturdu içime.''Ona iyi bir baba olamadım ''derken benim gözler çoktan flulaşmış ,yaşlar boynuma inmiş ,filmi izlemeyi bırakmış sadece dinliyordum o sırada...
Ve sonra Khan'ın tüm insanlığa annesinden öğrendiği o en güzel bilgiyi öğretmesi sevgisi ile dokunduğu herşeyi güzelleştirmesi ve sonunda zor da olsa dediğini başarması ...
işte o sıralarda da hem ağlıyor hem gülüyordum ben.
Uzun çok uzun bir filmdi.Çok ağlasam da bitsin istemedim.
Bazı filmler böyledir işte hem çok ağlatır hem insanın içine umut serper.Gözünüzde yaş ile gülümser sonra ağlamaya devam edersiniz.İçinizdeki öyle bir yere dokunmuştur ki uzun süre silinmez izi.O yüzden benim için unutulmazlar arasına girdi bu film.
Ağlasam da tekrar izleyeceğim.
Mutlaka izleyin ,aynı duyguları yaşatacağına eminim.
Keyifli seyirler.